03. LAA at NYY

Het is dinsdag 13 april en vandaag is de honkbal-openingswedstrijd in Yankee Stadium. Yankees tegen LA Angels. Zoals gezegd: ik ben een no-no op het gebied van de United Sports of America. Nou weet ik nog net dat NYY vorig jaar de World Series gewonnen hebben. Maar haak daarna af.

Amerikaanse sporten zitten vol met voor Europese begrippen, rare rituelen. De openingswedstrijd in Yankeestadium is daarop geen uitzondering.

Een mij volslagen onbekende vals zingende vrouw (is dit een eer?)zingt het Amerikaanse volkslied. (And the star-spangled banner in triumph shall wave. O'er the land of the free and the home of the brave). En dan vliegen er bij de laatste zin twee straaljagers over het stadion. Kippenvel. Je bent direct scherp en de wedstrijd kan beginnen. 

 Ik ken geen spelers uit de MLB en weet ook dus niet dat een beroemde Japanner die bij LAA speelt, vorig jaar bij NYY onder contract stond. Een groot respect voor hem van de Yankeefans voor de wedstrijd. Later, als hij aan slag is, applaudisseert het hele stadion! Matsui, zo heet de beste man, wacht even, glimlacht verlegen en tikt aan zijn helm als waardering.

Weer kippenvel.
Daarna krijgt hij 3 slag en mag weer plaatsnemen in de dug-out (ook onder applaus overigens, maar dan voor de Newyorkse pitcher).

Na 9 innings winnen de Yankees met 7-5. Op ESPN hoor ik: “…. En aan het einde winnen de Yankees the World Series”. Dit klinkt mij als de Amerikaanse versie van de voetbalquote van Gary Lineker. Gelukkig voor de Amerikanen zijn de Duitsers slecht in honkbal. Want als er een sport is waarbij een wedstrijd tot de

laatste inning/bal beslist kan worden, is het wel deze sport.

Ok, de openingsthuiswedstrijd is klaar. Het is wedstrijd nummer 7. Heerlijk: nog minimaal 155 wedstrijden te gaan.

_______________________________________________________________________________________