zondag 29 augustus 2010

40. tk t.e.a.b. FEYENOORDvlag i.z.g.st. weinig mee gezwaaid


Hoera: al twee blogs over verborgen kleding in concurrerende stadions. Maar zie de reactie.
Het was dus geen shirt maar een vlag. Goed, weer de pc opgestart, Google.nl opgezocht en ingetikt: Vlag Feyenoord n de ArenA.
Resultaat: nul!


Nu kan mijn virusscanner deze stukken filteren hoor. Geen idee, zou kunnen toch?
Ik zie de bewijzen wel weer graag tegemoed.


Maar je komt wel tig-keer dezelfde grap op het web tegen. Kennelijk is internet (net als de tv) een bron van herhaling. Als je daarna gaat zoeken op humor in combinatie met Ajax, Feyenoord of PSV kom je niet meer bij! Wat een oude grappen en grollen en keer op keer herhaald.
Kan niemand eens een paar nieuwe grappen bedenken?



Ajax heeft een nieuwe spits, een Griek.
Hij heet Assimarakis.

Wanneer zie je aan een auto dat ie heeeeel oud is?
Als er een stikker op zit waarop staat: Feyenoord kampioen.

Wat is het verschil tussen het monster van Lochness en een goede wedstrijd van PSV?
Er zijn meer mensen die beweren dat ze het monster van Lochness hebben gezien!

Ik heb natuurlijk voor dit stukje alledrie de grote clubs gebruikt, je weet maar nooit.
Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat er 3x Feyenoord stond. En dat ze door Amsterdammers gezegd werden.
Daarom even voor de neutrale toeschouwer (weer Feyenoord vervangen):

Ze deelden in Apeldoorn voor de wedstrijd van AGOVV-MVV bloemen uit aan het publiek.
Hielden drie bossen over.

Minder leuk toch, want kan best gekund hebben?
Blijft de vraag: hebben Amsterdammers meer humor? Geen idee, de gevonden humor is in ieder geval van een belegenheid. En daarbij gaat Amsterdamse humor bijna altijd ten koste van anderen.
Zelfspot is 020 vreemd.

Maar gelukkig hebben we Twente en Bayern als de Amsterdamse arrogantie te erg wordt. De 100 jaar jubileumswedstrijd tegen Twente (met speciale retrokleding en iedereen in een feeststemming) 0-1 was leuk. Maar de afscheidswedstrijd van Cruijff (destijds gewoon live op tv, in een tijd dat een wedstrijd nog uitverkocht moest zijn om op de buis te komen!) met de 0-8 ONBETAALBAAR.

Voor de rest …

vrijdag 27 augustus 2010

39. Plausible of Busted?

Na het stukje over het shirt van Ortiz, merkte een vriend op dat er in de ArenA een Feyenoordshirt gemetseld zou zitten. Tijdens de bouw zou een Rotterdamse bouwvakker, reeds jaren eerder dan in New York het zelfde kunstje hebben uitgehaald. Broodje aap of waarheid?

Leuk verhaal natuurlijk voor verjaardagen maar zonder bewijs is het verhaal natuurlijk niets waard. De foto’s van het shirt van David Ortiz waren natuurlijk het bewijs dat bouwvakker Gino Castignoli niet uit zijn net lulde.
Zonder foto’s geen bewijs en verder op zoek op internet. Ik ben als een echte Jamie en Adam opzoek gegaan.

Even terug naar de feiten. De Arena is gebouwd tussen 1993 en 1996 en is op 14 augustus 1996 door Koning Beatrix geopend. Trijntje Oosterhuis zong daar toen het nummer De Zee.
We moeten dus op zoek naar een shirt van Feyenoord uit die periode met shirtsponsor Stad Rotterdam Verzekeringen. De vriend wist niet of het om een thuis- of uit shirt ging. Maar volgens mij zijn Rotterdammers erg trots op het rood-wit, dus ik neem aan dat het om een thuisshirt zou moeten gaan bij een dergelijke actie.

Voor de Ajaxfans is het natuurlijk wel nog even leuk om te vermelden dat Ajax de eerste wedstrijd in de ArenA et 0-3 verloor tegen AC Milan. Het eerste officiële doelpunt werd gescoord door PSV in de door Ajax verloren wedstrijd om de Willy van de Kuylenbokaal Johan Cruijffschaal en pas op 21 augustus scoorde er pas een speler van Ajax. … tegen NAC.

Terug naar het ingemetselde Feyenoordshirt. Helaas voor het Legioen heb ik nergens bewijs gevonden dat er een dergelijke actie tijdens de bouw van de ArenA heeft plaatsgevonden. Ik zou zeggen Busted!

Er is wel een andere variant bekend, namelijk dat er een Ajaxshirt in het beton van het AZ-stadion gegoten zit. Het Victory, DSB, AFAS stadion werd geopend in 2006 en gebouwd in de periode 2004-2006 en dan zoeken we naar een Ajaxshirt met sponsor ABN-AMRO. Een Amsterdamse Elite Eenheid (dus bouwvakkers) heeft in het diepste geheim de actie uitgevoerd. Toen het cement droog was hebben ze de krant getipt.

In de Alkmaarse Courant (7-10-2005) stond het volgende: ''Door deze actie hopen wij dat bij de volgende wedstrijden van Ajax in Alkmaar er reeds een 0-1 voorsprong is voor aanvang van de wedstrijd. De geest van Ajax is bij deze in het nieuwe stadion aangekomen''.

 

Het bericht schijnt in meer regionale kranten te hebben gestaan. Het viel echter niet mee om de bijhorende foto’s te vinden. Op veel sites zijn ze verwijderd, wat het waarheidsgehalte geen goed doet.
Toch een site gevonden met de foto’s.

Echter de foto’s zijn niet erg duidelijk, Nergens is goed te zien dat het een stadion is.
Op de fotos staan bomen. Deze bomen zie ik niet op de foto van het stadion in aanbouw. Het shirt kan dus ook in de fundamenten van een flat in Amsterdam Noord zijn begraven. Daarbij is er nooit gezocht naar het shirt (althans niet in het openbaar) en de bouwvakkers hebben zich niet gemeld zoals bij het Yankee Stadium.
Dus Busted, Plausible of Confirmed?

Ik zou zeggen, Totally Busted tot het tegendeel bewezen is.

Als iemand dus weer een sterk verhaal verteld dat er een Ajax-shirt in de Galgenwaard zit, of een Heraclesvlag in de Grolschveste of een Veendamsjaaltje in de Euroborg, laat hem of haar met bewijzen komen.

Wat ik nog wel gevonden heb is dat in het oude stadion van FC Groningen een deel van de boekhouding ingemetseld is terugevonden.
Dat is een goede geen anekdote, dat zal vast meer gebeuren. Er kan van alles in het beton komen. Lees anders het verhaal van Frederick Forsyth: “alles kan tegen u gebruikt worden” uit het boek “Geen Terugkeer Mogelijk”

woensdag 25 augustus 2010

38. You Shall not Win!


Afgelopen weekend heb ik op aanraden van een vriend de film The Perfect Catch gezien. Een film naar het boek van Nick Hornby. Het is een Amerikaanse verfilming van het boek Fever Pitch. Het boek speelt zich af in Londen en gaat over een overdreven Arsenalfan en zijn vriendin. Voor de film is de situatie naar Boston verplaatst en is Arsenal gewijzigd in de Boston Red Sox. Leuke film!

In de film wordt gesproken over de vloek van de Bambino. De vloek op de Boston Red Sox is de wraak van Babe Ruth aan rivaal The Yankees. Hierdoor won Boston bijna een eeuw geen belangrijke prijs in het honkbal. Pas in 2004 werd de vloek opgeheven. Het verhaal van “The Curse of the Bambino” is erg leuk

Er zijn veel rivaliteiten in de sport bekend zoals bijvoorbeeld Ajax-Feyenoord, Real Madrid-Barcelona of Rangers-Celtic. In het basketball is de ‘rivalry’ van de Los Angeles Lakers en Boston Celtics legendarisch. Maar nergens is de rivaliteit zo intens als tussen twee honkbalclubs uit de Verenigde Staten, de New York Yankees en de Boston Red Sox.

Red Sox vs. Yankees
Deze rivaliteit tussen beide teams uit de American League van de Major League Baseball (MLB) duurt al meer dan 100 jaar voort. De American League is traditioneel de sterkste divisie van de MLB (61 van de 103 gespeelde World Series werden gewonnen door een team uit deze divisie). In 2000 en 2009 wonnen de Yankees de World Series, in 2004 en 2007 de Boston Red Sox.

Rivaliteit tussen Boston en New York als twee nabijgelegen steden stamt al vanaf de Amerikaanse vrijheidsstrijd. ‘Sons of Liberty’ in Boston wilden af van de bezetter en ‘Tories’ in New York wilden onder de hoede van grote broer blijven. In de jaren na de onafhankelijkheid ontwikkelde Boston zich als het centrum van de handel, met een ontwikkeld en elitair imago. New York daarentegen was de drukke en vieze stad van de verschoppelingen. In de 18e eeuw draaiden de rollen om en zette het economisch sterk groeiende New York het aristocratische Boston op achterstand.

The Curse of the Bambino
In het begin van de 20e eeuw wonnen de Sox meerdere titels. De Yankees of ‘Highlanders’, zoals ze toen ook genoemd werden, eindigden steevast onderaan in de competitie. Na een fiks aantal successen kocht de heer Harry Frazee in 1916 de Boston Red Sox voor 500.000 dollar. In 1918 won men nog een titel, daarna kwam Frazee in geldzorgen. In 1919 verkocht hij verschillende spelers. De lastige Sox-speler Babe Ruth werd verkocht naar de Yankees. Deze ‘trade’ leek de Red Sox voor altijd verdoemd te hebben. Babe werd ‘the Bambino’ genoemd en zodoende was ‘the Curse of the Bambino’ geboren.

Wonnen de Sox tot 1918 een recordaantal van vijf titels (van 15 jaar MLB), de volgende 86 jaren (!) zou men geen kampioen meer worden in Boston. In New York ging het goed na de ‘trade’ voor Ruth. In de jaren ’20 van de vorige eeuw genoten de Yankee-fans van de ‘Murderers Row’, aangevoerd door homerun-koning Babe Ruth. Pitchers sidderden voor het slagteam van de New Yorkers. Ze wonnen vier titels in een korte periode. Het had niet veel gescheeld of de Yankees waren zelfs de Boston Yankees geworden, in 1919 zat men zonder stadion en had men de organisatie (met Ruth) bijna naar Boston verhuisd.

En de Red Sox? Zij wonnen nooit meer wat. Nooit. Dat krijg je ervan als je zo met je sterren omgaat. Dan nemen de sterren, ook al zijn ze al lang dood, vreselijk wraak.

Let’s Go, Red Rox
Boston is als stad een buitenbeentje in de U.S.A. Een stad die haast Europees aandoet, met een haast maniakale sportgekte. Toen een fan een straatnaambordje langs het asfalt van de ‘Reverse Curb’ veranderde in ‘Reverse the Curse’ wilde het gemeentebestuur de verandering pas ongedaan maken nadat een belangrijke wedstrijd gespeeld was. Want Boston is bijgelovig. En vervuld van Ierse trots, drinkliederen, ‘St. Patrick’s Day’ en ‘leprechauns’.

In de 86 jaren die volgden na de trade van Ruth stond Boston nog vier keer in de World Series, de finale van de Major League. Ze verloren alle vier de finales. En elke keer hadden ze daar het maximale aantal van 7 wedstrijden voor nodig. Het Nederlandse gevoel over het nemen van penalties tijdens eindronden van voetbaltoernooien moet hierbij in de buurt komen. Telkens zo je best doen, maar net misgrijpen. In deze 86 jaar, ofwel de periode na Babe Ruth, stonden de Yankees 39 keer in de World Series en wonnen 26 titels. Dit zijn twee keer zoveel titels als enig ander team in het honkbal won in dat tijdsbestek.

In de loop der jaren liepen de Sox tegen allerhande vreemde nederlagen met de Yankees aan. En telkens weer werd er aan de Ruth-vloek herinnerd. Ook in de media werd de vloek veelvuldig besproken. Ook in series en films als Cheers, 50 First Dates, Lost en dus The Perfect Catch was de curse onderwerp van gesprek.

De Boston-fans werden er gek van en ze verzonnen allerhande zaken die de vloek zouden moeten opheffen, zoals het plaatsten van een pet van de Sox op de top van de Mount Everest. In 2004 hadden fans er vertrouwen in dat de vloek voor eeuwig was opgeheven. Een foutslag door Manny Ramirez kwam in het publiek terecht (Section 9, Box 95, Row AA) en ramde twee tanden uit de mond van teenager en Yankeefan Lee Gavin. Het jochie die woonde in een boerderij, die eigendom was van Babe Ruth. Dezelfde dag moesten de Yankees de zwaarste verliespartij in hun geschiedenis accepteren, een 22-0 nederlaag tegen de Cleveland Indians.

Einde van de vloek
In de American League-finale van dat jaar in oktober kwamen de teams elkaar opnieuw tegen. New York nam een 3-0 voorsprong in wedstrijden. In de vierde wedstrijd stonden de Yankees met 4-3 voor, ver in de 9de ‘inning’. Met vereende krachten wisten de ‘Bostonians’ het momentum toch om te draaien en sloeg slagman David Ortiz de laatste punten binnen. De volgende drie wedstrijden wist Boston ook te winnen. Ze werden het eerste Major League-team dat terugkwam van een 3-0 achterstand in de geschiedenis. Ze wonnen ook de aansluitende World Series tegen de St. Louis Cardinals. In 2007 wint Boston de World Series opnieuw, nu van Colorado Rockies.

De zoon van eigenaar George Steinbrenner van de Yankees was in 2007 zo boos dat de volgende quote liet optekenen: “Go anywhere in America and you won't see Red Sox hats and jackets, you'll see Yankee hats and jackets. This is a Yankee country. We're going to put the Yankees back on top and restore the universe to order.” Tegelijkertijd zijn de Yankees ook de meest gehate honkbalploeg van het land. Dat kan natuurlijk, met meer dan 250 miljoen inwoners. Mike Royko van de Chicago Tribune gaf het mooi weer: “Hating the Yankees is as American as pizza pie, unwed mothers, and cheating on your income tax.”

Wat dat betreft zijn de Yankees te vergelijken met Ajax in Nederland. Grote club, grote prestaties maar ook een grote bek!

Het shirt van Ortiz
In de Bronx in New York werd in 2008 het New Yankee Stadium gebouwd.
Het nieuwe huis voor de ‘Bronx Bombers’ was in 2009 klaar en kostte 1,3 miljard dollar en is daarmee het duurste stadion in de U.S.A. Het scheelde weinig of het stadion was niet afgeweest voor de ‘Openings Day’ op 16 april 2009.
Bouwvakker Gino Castignoli wist het bouwproces namelijk te vertragen. Hij begroef een Red Sox-shirt in het cement van de catacomben van het stadion met de verwachting een vloek over de Yankees op te kunnen roepen.

De New York Post werd getipt door collega-bouwvakkers. Op 12 april werd na 5 uur speuren op basis van de tips van de bouwvakkers met een drilboor een wit shirt met rode letters zichtbaar. Het nummer 34 van roemruchte Red Sox-slagman David Ortiz kwam te voorschijn en werd uitgebeiteld. De Yankees lijstten het shirt in en schonken het Boston om het te veilen voor het goede doel.

Boston zette het shirt direct op E-Bay. Fans van de Red Sox konden terecht op de veilingsite voor het gehavende shirt van David Ortiz. De opbrengst $ 175.000,- ging naar het Dana-Farber kankerinstituut. Dank zij de oude rivaliteit tussen de Red Sox en de Yankees.

Naast de Bambinovloek zijn er in de sportwereld meer “vloeken” bekend. Die van de Chigaco Cubs is erg leuk.



The Billy Goat Curse
Met de winst van de Red Sox in 2004 werd the Bambino’s Curse dus opgeheven. Maar er hangt nog een andere vloek boven de MLB: The Billy Goat Curse.
De laatste keer dat de Cubs in de finale om de wereldtitel stonden, en verloren, was in 1918. De tegenstander was, jawel, de Boston Red Sox.
Daarna waren de successen schaars, omdat er in Chicago namelijk ook een vloek is: The Billy Goat Curse, de vloek van Billy's geit.

Café-baas William Sianis, eigenaar van de Goat Tavern, wilde in 1945 namelijk zijn geit Sonovia mee naar het stadion, Wrigley Field, nemen, maar, het beest mocht niet binnen.
Op dat moment sprak hij de vloek uit dat de Cubs nooit meer een World Series zouden spelen. Bijgeloof of niet, sinds die tijd heeft de club nooit meer een finale behaald. Dat zelfs de club hem serieus neemt, blijkt uit het feit dat een voorzitter in 1950 heeft schriftelijk gesmeekt om de vloek ongedaan te maken. Tevergeefs.
De vloek heeft ieder jaar z'n werk weer gedaan.

NB: In de film de Blues Brothers geeft Elwood na een aanhouding zijn rijbewijs. Hierin staat een vals adres. Als de politie en later the Illinois Nazi’s na hem op zoek gaan, hebben ze het pas door: 1060 West Addison Street???....that's Wrigley Field!"
Heeft niets maken met het onderwerp maar ik vond het een leuk feitje.

De Vloek van Pete Muldoon
Na het verlies in de ijshockey-playoffs tegen de Boston Bruins werd coach Pete Muldoon ontslagen door de toenmalige eigenaar Frederic McLaughlin. Een schrijver voor de Toronto Globe and Mail, Jim Coleman, schreef toen dat Pete Muldoon de Blackhawks vervloekte door te zeggen "De Blackhawks zullen nooit eerste worden!". Dit hield lang stand, de 'Hawks wonnen in 1934, 1938 en 1961 de Stanley Cup maar ze wisten nooit hun divisie te winnen. In 1967 kwam er een einde aan de vloek. De Blackhawks werden eerste maar verloren in de halve finale van de Stanley Cup van de Toronto Maple Leafs.

In 1943 werd het verhaal van de vloek voor het eerst uitgebracht door Jim Coleman en in 1967, na de divisiewinst van de Blackhawks gaf hij toe de vloek te hebben verzonnen vanwege een writer's block. Sinds hun winst van de Stanley Cup in 1961 werden ze 14 keer eerste in hun divisie en kwamen 5 keer in de finale van de Stanley Cup. Toch wonnen ze hem nooit en hebben dus al sinds 1961 geen Stanley Cup gewonnen, er is geen enkel ander team in de NHL wat zo'n lange pauze tussen twee zeges heeft. Dit jaar wonnen ze de Stanley Cup, ze werden wel tweede in hun divisie.

De Barilko vloek
In de finale van 1951 troffen de ijshockeyteams van de Toronto Maple Leafs en de Montreal Canadiens elkaar weer, de eerst 5 wedstrijden werden pas in overtime beslist. In de zesde wedstrijd scoorde Tod Sloan met nog 42 seconden op de klok zodat ook deze wedstrijd in overtime beslist moest worden. Bill Barilko scoorde de winnende en gaf de Leafs hun vierde titel in vijf jaar. Nog geen 4 maanden na zijn goal verdween Barilko na een vliegtuigcrash bij Timmins, Ontario.

De vloek van de Europa Cup 2
Europa Cup II is nooit door een club 2x achter elkaar gewonnen. Daar rustte volgens de kenners een vloek op. Fiorentina (‘61,’62), Atletico Madrid (‘62,’63), AC Milan (‘73,’74), Anderlecht ‘76,’77), Ajax (‘87,’88), Sampdoria (‘89,’90), Parma (‘92,’93), Arsenal (‘93,’94) en Paris Saint-Germain (‘96,’97) stonden allemaal 2x op rij in de finale en wonnen er maar een!
Overigens won Anderlecht na ‘76 wel, ‘77 niet in ‘78 wel weer de ECII finale!
De Europacup is wellicht daarom misschien afgeschaft …

Nederland: Johan Cruijffschaal en Glasbak
In Nederland hebben we geen sportvloeken, maar er rust wel een pseudovloek op het winnen van de Johan Cruijffschaal. In de veertien jaar dat er om de Johan Cruijff Schaal gestreden werd, wisten namelijk slechts twee clubs in hetzelfde jaar zowel de Johan Cruijff Schaal als de titel binnen te slepen. Of Twente dus blij is met de overwinning op Ajax (1-0) aan het begin van het seizoen?

In Nijmegen hebben NEC-supporters het over 'de vloek van de glasbak'. Nog nooit wist de Nijmeegse club te winnen in het Gelredome. Nu met de komst van Zjordania zijn de vloek nog minimaal 3 jaar standhouden ….
Ik zal ook eens een vloek verzinnen: Ik zeg dat Vitesse pas kampioen wordt als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Die vloek zal lang duren!

donderdag 19 augustus 2010

37. Honkbal is Amerika, Amerika is honkbal


Baseball is een echte Amerikaanse volkssport. Het is dé sport voor Joe Sixpack.

Joe Sixpack is het Amerikaanse equivalent van onze Jan Modaal. Joe is overigens getrouwd met Jane, Jane Citizen.
Joe is een erg verspreide roepnaam in de Verenigde Staten, en het sixpack – een drankkarton met zes blikjes bier – is een sprekend beeld voor de simpele verlangens van de Amerikaanse doorsneemens.
Joe en Jane zijn een beetje de Henk (gescheiden van Anja) en Ingrid van Geert.
Ook andere talen hebben hun eigen Joe Sixpack. Zo hebben de Fransen Monsieur Tout-le-monde en de Duitsers Otto Normalverbraucher.

I'm just a regular Joe with a regular job.
I'm your average white suburbanite slob.
I like footbaseball and porno and books about war.
I got an average house with a nice hardwood floor.
(Dennis Leary)

Terug naar het honkbal. Naast het gewone klootjesvolk zijn ook de presidenten van de USA veel terug te vinden op of rond het honkbalveld. Honkbal is zo belangrijk voor de USA dat George Bush een maand na de aanslagen van 11 september er op stond de eerste pitch te gooien bij de 3e wedstrijd van de Word Series op 30 oktober 2001 (Arizona Diamondbacks – New York Yankees 4-3) in New York. Gekleed in een trui van de New York brandweer (NYFD) (met daaronder een kogelvrij vest) gooide “Double You” de eerste bal van boven op de heuvel.

De (kandidaat) presidenten laten ze zich in verkiezingstijd veelvuldig zien in de stadions. Maar sommigen blijken ook een favoriete club te hebben.

Woodrow Wilson (1913-1921) was een grote baseballfan. Hij was de eerste president die een eerste pitch gooide in de world series.
Harry S. Truman (1945-1953) gooide vaak de eerste bal bij honkbalwedstrijden van de Yankees tegen de Washington Senators.
Dwight Eisenhower (1953-1691) was meer een footbalfan.
John Kennedy (1961-1963) was een grote Boston Red Sox fan.
Richard Nixon (1969-1974) was Chicago White Sox fan.

Jimmy Carter (1977-1981)
Carter (de pindaboer uit Georgia ) was geen grote fan van honkbal, hij hield meer van softbal. Hij was een fan van de Atlanta Braves maar pas ver na zijn presidentschap. Hij heeft als president nooit een eerste pitch gegooid. Maar hij was president in een tijd van de koude oorlog. Als honkbal de politiek kon worden bedreven (net als tafeltennis in de tijd van Nixon), dan was hij van de partij. De foto’s met Castro doen dan ook gemaakt aan.

Ronald Reagan (1981-1989)
Ronald Reagan was een fan van de Chicago Cubs. Als president Reagan was eigenlijk al te oud voor een goede aangooi en het moest er niet te stram uitzien. Dat was slecht voor de stemmen. Dus trainde Raygun veel om dan op piekmomenten goed voor de dag te komen op het veld.



George H.W. Bush (1989-1993)
Bush sr. was ooit zelf aanvoerder van het honkbalteam van de Yale universiteit, de Bulldogs. Poppy sloeg linkshandig en was eerste honkman. Herbert Walker is niet als zoon Walker uitgesproken fan van een team. Hij is geboren is Massachusetts. Ik zou zelf gokken op de Red Sox, maar als je je dan zo inlaat met de Yankees ..dan ben je natuurlijk geen echte Red Sox fan.

Bill Clinton (1993-2001)
Cliton groeide op in Little Rock. Hij luisterde vaak naar de St. Louis Cardinals. Later verhuisde hij naar Chicago en werd een grote Cubsfan. Maar ook Slick Willie wist dat je de rest van Amerika achter je kon krijgen door je op heuvel te laten zien. Hij pitchte vaak bij de eerste wedstrijd van de World Series.

George W. Bush (2001-2009)
Bush jr. is een Texaan en een echte Texas Rangers fan. Hij is in een ver verleden ooit nog eens eigenaar geweest van de Rangers. Maar als geen ander wist George dat je meer vrienden moet maken dat alleen de fanclub van de Rangers. Hij liet zich dan ook graag in andere stadions zien. Dat gold ook voor zijn vader George senior.

Barack Obama (2009 - )
Obama heeft gewoond in Chicago en is een grote White Sox fan.  Bij de eerste pitch dit seizoen droeg Obama een shirt van de Washington Nationals, de club uit zijn huidige woonplaats. Vlak voor de aangooi haalde hij een CWS-petje uit zijn handschoen. Even je punt maken, heet dat. Alleen volgde daarna een (al dan niet afgesproken) waardeloze aangooi. Er wordt overigens op internet openlijk getwijfeld aan Obama als het gaat om de White Sox.

Het team dat de World Series win mag de beker aan de president laten laten. Net als bij ons met Beatrix op het bordes. Altijd leuk voor de plaatjes natuurlijk.


In de amerikaanse literatuur wordt Joe SP als volgt omschreven:

"Joe SixPack" is the mythical character and legendary worker who fights in our wars, works in our factories, loves baseball in the summer and football in the fall, drinks beer, drives a truck and tries his best to support his family by working for an hourly wage and supports his President”.

Dat klopt allemaal wel zo’n beetje en dus: zijn de presidenten eigenlijk ook een beetje Joe Sixpack. Wedstrijd, biertje, voeten op tafel en niet hoeven nadenken Heerlijk.
Proost!

woensdag 18 augustus 2010

36. Toronto Raptors komen naar Europa

Twee wedstrijden uit de Noord-Amerikaanse profbasketbalcompetitie zijn volgend jaar maart in Londen.

Het uitstapje naar Londen moet de mensen in Engeland een beetje warm zien te maken voor het basketbal. Over twee jaar, in 2012 zijn de Olympische Spelen in Londen en basketbal is een olympische sport.


Voor de Amerikanen heel belangrijk, het is namelijk een zekere gouden medaille en goed voor de kijkcijfers. Daarbij als team USA speelt, is iedereen fan en gaat iedereen huilen bij het volkslied. Twee weken gratis inspanning voor de NBA-miljonairs is een beetje wisselgeld aan de natie.

  





Het is zo belangrijk dat het Amerikaanse basketbalteam dat bij de Olympische Spelen van 1992 goud won, vorige week nog speciaal is geëerd.
Het 'Dream Team' onder leiding van basketballegenden Michael Jordan en Larry Bird is in Springfield opgenomen in de Hall of Fame. Het was de eerste keer dat de NBA legendes meededen aan de Spelen. Iedereen, inclusief de tegenstanders, wilde met ze op de foto.

Team USA bleef bij de Spelen in 1992 in Barcelona ‘verrassend’ ongeslagen en maakte gemiddeld 117,3 punten per wedstrijd.

De wedstrijden staan voor 4 en 5 maart 2011 op het programma en gaan tussen de Toronto Raptors en de New Jersey Nets, die allebei één keer een 'thuiswedstrijd' spelen. In beide teams spelen ook een aantal Europeanen, dus goede een zet lijkt me. De wedstrijden worden gespeeld in de O2 Arena.

De Raptors in Europa!! Ik ga alvast sparen!

En misschien moeten wij dan maar eens een paar potjes korfballen in Madison Square Garden??

maandag 16 augustus 2010

35. Met de bak popcorn op schoot

Ik heb gisteren samen met een vriend en veel bevriende collega-commentatoren naar de honkbalwedstrijd Boston Red Sox tegen Texas Rangers gekeken. Heerlijk met bier en popcorn.

Het was een doorsnee wedstrijd, 21:00 uur bij ons, 14:00 uur in Arlington, half gevuld stadion in Arlington. Vrijdag hadden de Rangers gewonnen, zaterdag de Red Sox. Beide prima in de race voor de playoffs.

De vriend had zijn huiswerk goed gedaan. Hij wist me te vertellen dat Texas nog nooit de World Series had gewonnen en dat de Red Sox een Japanse pitcher hadden, Daisuke Matsuzaka. Hij is grote een Seinfeldfan en weet daarom en passant ook nog even te droppen dat tussen de Red Sox en de Yankees een grote rivaliteit heerst.

Daarna nemen mijn andere vrienden het over. Johan D, Maarten D, Herbert D, Mart S, Theo R, Evert ten N, Piet de V. en Hugo W zitten klaar voor de wedstrijd. Ik hoor links van me dat mevrouw Van Zetten uit Tiel niets begrijpt van de tekens van de coaches. Rechts van mij roept een vriend dat die Texaan Elvis Andrus loopt te linkeballen op het 1e honk. Een ander is verbaasd: Een gekke Texaan, je bedoelt “Se Boss?” Neehee die doet niet meer mee zegt de eerste weer. (Senk Joe, zucht de rest)
Dan roept een ander: Komt die aangooooooi …… Strike! C.J. Wilson, goede pitcher is dat toch!

Ja maar, zegt een man uit Drenthe zelfverzekerd, Wilson is op papier de beste pitcher. Maar wat zegt dat na 7 innings? En volgens de bekende 1 minuut per 10 km regel...
DAT IS EEN ANDERE SPOHORT!!! wordt er gecorrigeerd van uit de hoek.
De wedstrijd kabbelt voort (het wordt harken) als een Touretappe die op een zekere massasprint zal uitdraaien. Aan de andere kant van de kamer orakelt iemand dat hij de broer van de neef van de materiaalman van de Red Sox nog in Ghana bij de F-jes heeft zien spelen. Een ander houdt een pleidooi om de oortjes buiten het honkbal te houden. Over het D-woord (de snoeppot) wordt vanavond niet gepraat. Wel zien we dat huisreporter van de Rangers, Emily Jones, een keer moet wegduiken voor een foutbal. Een beetje actie kan inderdaad geen kwaad.

Dan slaat “die dekselse Michael Young” een mooie homerun. Dat wordt door de besnorde vriend bevestigd dat hij een heel bruikbare speler is voor de Rangers.
De nerd van de 10 kilometerregel mompelt iets over een rondje 32, maar dat ontgaat de rest van de huiskamer.

Hierna volgt de kennelijk 500ste strikout van Matsuzaka in de MLB. Het ontgaat het gros van de toeschouwers maar deze aangooi is volgens de zelfingenomen kenner rechts van mij rechtdoor naar school en kantoor.
OK, dan schrijven WE het met potlood in de boeken.

7e inning. Er klinkt een volkslied. Welk volkslied, niet het Amerikaanse? Iedereen gaat staan, petjes voor de borst. Is dit het volkslied van Texas? Geen idee, maar we doen maar mee. Toch een emotioneel moment.
Dan spelen we weer verder.

Er volgt een mooi dubbelspel. Alhoewel: speelt ie de bal met de hand,dat is de vraag? Het wordt 5-0 en iemand zegt: het is een doei-ik-ga-vast-inning …. tik,tik,tik.
Dan doet Boston wat terug, ze scoren drie keer door ondermeer een prima hit van Marco Scutaro. Voor zo’n speler koop je een seizoenkaart, daarvoor ga je naar het stadion, roept de snor.
Ah laat toch gaan joh, dit gaat He-Le-Maal nergens over, klinkt het van uit de keuken. Daar zit iemand met zijn voeten in een bak ijswater. Zelfs Manolev had die bal geraakt.
Verder laten de Rangers het niet komen. In de laatste innings scoren ze zelf nog twee punten en Boston niet meer.
En dus winnen de Rangers de wedstrijd. Ze feliciteren elkaar na de laatste uit: iemand op de bank glimlacht tevreden: Dit is een goed stel hoor.

Zeven tegen drie, dat is het verdict van Arlington! Ik weet niet of we morgen weer kijken. Dat maakt de heren honkballers niet uit, want de MLB wacht op niemand.


Terug naar de realiteit … 00:10 uur, morgen werken, het regent dat het giet, de vriend stapt op, moet de hond nog uitlaten. Dat moet ik binnenkort ook.
Maar eerst heffen we samen nog het glas want wie horen we daar?
Dalida!