Deel V van de Red Sox Chronicles
In 2004 wonnen de Boston Red Sox voor het eerst in 86 jaar de World Series!
Hierdoor werd de vloek van De Bambino opgeven.
In 1912, 1915, 1915, 1918 won de ploeg uit Boston het wel kampioenschap. Maar sinds 1918 stonden de Red Sox meerdere malen in de World Series maar werd er telkens verloren.
1946: 3-4 verlies tegen de St. Louis Cardinals
1967: 3-4 verlies tegen de St. Louis Cardinals
1975: 3-4 verlies tegen de Cincinnati Reds
1986: 3-4 verlies tegen de New York Mets
Leuke cijfers!
Dit zou volgens de fans alles te maken hebben met de genoemde
Curse of the Bambino.
In 1919 werd Red Sox speler Babe (Bambino) Ruth uit geldzorgen aan rivaal Yankees verkocht. De fans waren hier zeer boos over en vonden dat de Red Sox het onheil over zich heen riep. De vloek van de Bambino was geboren. Na de verkoop van de sterspeler won de ploeg uit Boston géén kampioenschap meer, maar erger nog, de New York Yankees werden wel vaak kampioen!
In de loop der jaren liepen de Red Sox ook tegen een aantal vreemde nederlagen met de Yankees aan. En telkens weer werd er aan de Ruth-vloek herinnerd. Ook in de media en films werd de vloek veelvuldig besproken.
De Boston-fans werden er gek van en ze verzonnen allerlei zaken die de vloek zouden moeten opheffen, zoals het plaatsten van een pet van de Sox op de top van de
Mount Everest.
2003 was ook zo’n Bambino-jaar. De Red Sox plaatsten zich via de American League wild card voor de Division Series tegen Oakland Athletics.
Na een 0-2 achterstand werd toch met 3-2 gewonnen. In de League Series moest worden afgerekend met aardsrivaal New York Yankees. Na een gelijk opgaande strijd moest de 7e wedstrijd de beslissing brengen. In New York, in het (oude) Yankee Stadium werd na 11 innings verloren van de Yankees met 5-6 en weer stonden de Red Sox niet in de World Series.
Een kleine troost was dat de Yankees de Series verloren van de Florida Marlins.
Voor het seizoen van 2004 hadden de fans dan ook het vertrouwen in het opheffen van de vloek voor eeuwig opgeheven. Toch werden de Red Sox weer tweede van Divisie (98 winst/64 verlies) en mochten beginnen aan de play offs.
In de American League Division Series wonnen de Red Sox eenvoudig van the Anaheim Angels. Alleen in de 3e wedstrijd was een verlenging nodig.
In de American League Championship Series moesten de Red Sox het opnemen tegen de Yankees. Het werd een legendarische serie!
De Red Sox kwamen namelijk met 0-3 achter en nog nooit was een team in de MLB van zo’n achterstand teruggekomen.
Het was alleen in NHL voorgekomen. In 1942 kwam ijshockeyclub Toronto Maple Leafs terug van een 0-3 achterstand en in 1975 werd dit herhaald door de New York Islanders.
In 2010 lukten het de Philadelphia Flyers ook in hun weg naar de
Stanley Cup finale.
De eerste drie wedstrijden werden dus verloren: 7-10, 1-3, 19-8 voor de Yankees. Vooral de derde deed erg pijn. De Red Sox speelden voor eigen publiek en kregen een enorme dreun. Alex Rodríguez sloeg zelfs een homerun over the Green Monster. Niemand gaf nog een stuiver voor de kansen van Boston.
De ommekeer vond plaats in wedstrijd 4: De Red Sox stonden na 8 innings op de rand van de uitschakeling. Het stond 3-4 voor de Yankees en al 3 inning had Boston niet gescoord. Het zou een kwestie van 3 uit worden en de ploeg uit New York zou de World Series bereiken.
Maar de Red Sox maakten een punt, onder meer door een gestolen honk door Dave Roberts.
Een verlenging volgde. Pas in de 12e inning scoorde Boston en ze zaten nog in de Series.
In wedstrijd 5 volgde een zelfde scenario. Na 9 innings was de stand gelijk en weer was een verlening noodzakelijk. Het werd een van de spannendste wedstrijden ooit. Pas in de 14e! inning maakte Boston het beslissende punt (5-4). De Red Sox stonden nu op 2-3 in de series.
Deze wedstrijd was de langste ooit gespeeld in de play offs, 5 uur en 49 minuten. In 2005 werd in de play offs tussen de Houston Astros en de Atlanta Braves een wedstrijd gespeeld die één minuut langer duurde.
In wedstrijd 6 sloegen de Red Sox in inning 4 vier punten op het bord. Dit haalde de Yankees niet meer in. Er was een wonder geschied, er was een beslissende wedstrijd nodig voor een strijd die allang gespeeld had horen te zijn.
Voor wedstrijd 7 keken de spelers van de Red Sox de film
The Miricle.
Deze film gaat over het USA ijshockeyteam op de Olympische Spelen van 1980 in Lake Placid (o.a. Heiden 5x goud). Het team van Amerika versloeg in de finale toen met 4-3 het onverslaanbare Sovjet team.
De wedstrijd die woensdagavond om 20:30 uur begon werd minder spannend als de voorgaande die. De Red Sox waren beter dan de Yankees en wonnen met 10-3.
Om een over 12 's nachts, inmiddels 21 oktober sloeg Rubén Sierra een grondbal naar het tweede honk. Pockey Reese gooide de bal naar een en de eerste honkman Doug Mientkiewicz maakte de beslissende 3e uit! En hiermee werd de Boston Red Sox het eerste team (in Major League Baseball history) dat terugkwam van een drie nul nederlaag. En belangrijker, ze plaatsten zich voor de World Series.
De World Series tegen de Saint Louis Cardinals waren een stuk minder spannend. De Red Sox wonnen met een clean sweep met 4-0.
11-9, 6-2, 4-1 en 3-0. Er was in geen van de wedstrijden een verlenging noodzakelijk, alle potjes in 9 innings gewonnen.
Daar maalde in Boston niemand om. De Red Sox hadden na 86 jaar weer de MLB gewonnen en de Bambino Vloek was opgeheven.
Maar hoe verdiend ook, maar wat als Dave Roberts het honk niet had gestolen … dan?
En hoe lang verwacht de World Series ook waren, was de 7e wedstrijd tegen de Yankees eigenlijk belangrijker. Vergelijkbaar met onze voetbalfinale op het EK 1988.
Iedereen was blij, maar de echte finale was de halve finale: de 2-1 tegen (West) Duitsland.
Dus blijft 20/21 oktober 2004 bij de Bostonians als een magische datum in de sportgeschiedenis bestaan.
Red Sox Chronicles:
I.
Where it began
II.
Fenway Park so good so good so good
III.
Tessie, you're the only only only
IV.
"Merry Merry Merry Frickin' Christmas"
VI.
The Green Monster
VII.
I'm shipping up to Boston
