Afgelopen weekend heb ik op aanraden van een vriend de film The Perfect Catch gezien. Een film naar het boek van Nick Hornby. Het is een Amerikaanse verfilming van het boek Fever Pitch. Het boek speelt zich af in Londen en gaat over een overdreven Arsenalfan en zijn vriendin. Voor de film is de situatie naar Boston verplaatst en is Arsenal gewijzigd in de Boston Red Sox. Leuke film!
In de film wordt gesproken over de vloek van de Bambino. De vloek op de Boston Red Sox is de wraak van Babe Ruth aan rivaal The Yankees. Hierdoor won Boston bijna een eeuw geen belangrijke prijs in het honkbal. Pas in 2004 werd de vloek opgeheven. Het verhaal van “The Curse of the Bambino” is erg leuk
Er zijn veel rivaliteiten in de sport bekend zoals bijvoorbeeld Ajax-Feyenoord, Real Madrid-Barcelona of Rangers-Celtic. In het basketball is de ‘rivalry’ van de Los Angeles Lakers en Boston Celtics legendarisch. Maar nergens is de rivaliteit zo intens als tussen twee honkbalclubs uit de Verenigde Staten, de New York Yankees en de Boston Red Sox.
Red Sox vs. Yankees
Deze rivaliteit tussen beide teams uit de American League van de Major League Baseball (MLB) duurt al meer dan 100 jaar voort. De American League is traditioneel de sterkste divisie van de MLB (61 van de 103 gespeelde World Series werden gewonnen door een team uit deze divisie). In 2000 en 2009 wonnen de Yankees de World Series, in 2004 en 2007 de Boston Red Sox.
Rivaliteit tussen Boston en New York als twee nabijgelegen steden stamt al vanaf de Amerikaanse vrijheidsstrijd. ‘Sons of Liberty’ in Boston wilden af van de bezetter en ‘Tories’ in New York wilden onder de hoede van grote broer blijven. In de jaren na de onafhankelijkheid ontwikkelde Boston zich als het centrum van de handel, met een ontwikkeld en elitair imago. New York daarentegen was de drukke en vieze stad van de verschoppelingen. In de 18e eeuw draaiden de rollen om en zette het economisch sterk groeiende New York het aristocratische Boston op achterstand.
The Curse of the Bambino
In het begin van de 20e eeuw wonnen de Sox meerdere titels. De Yankees of ‘Highlanders’, zoals ze toen ook genoemd werden, eindigden steevast onderaan in de competitie. Na een fiks aantal successen kocht de heer Harry Frazee in 1916 de Boston Red Sox voor 500.000 dollar. In 1918 won men nog een titel, daarna kwam Frazee in geldzorgen. In 1919 verkocht hij verschillende spelers. De lastige Sox-speler Babe Ruth werd verkocht naar de Yankees. Deze ‘trade’ leek de Red Sox voor altijd verdoemd te hebben. Babe werd ‘the Bambino’ genoemd en zodoende was ‘the Curse of the Bambino’ geboren.
Wonnen de Sox tot 1918 een recordaantal van vijf titels (van 15 jaar MLB), de volgende 86 jaren (!) zou men geen kampioen meer worden in Boston. In New York ging het goed na de ‘trade’ voor Ruth. In de jaren ’20 van de vorige eeuw genoten de Yankee-fans van de ‘Murderers Row’, aangevoerd door homerun-koning Babe Ruth. Pitchers sidderden voor het slagteam van de New Yorkers. Ze wonnen vier titels in een korte periode. Het had niet veel gescheeld of de Yankees waren zelfs de Boston Yankees geworden, in 1919 zat men zonder stadion en had men de organisatie (met Ruth) bijna naar Boston verhuisd.
En de Red Sox? Zij wonnen nooit meer wat. Nooit. Dat krijg je ervan als je zo met je sterren omgaat. Dan nemen de sterren, ook al zijn ze al lang dood, vreselijk wraak.
Let’s Go, Red Rox
Boston is als stad een buitenbeentje in de U.S.A. Een stad die haast Europees aandoet, met een haast maniakale sportgekte. Toen een fan een straatnaambordje langs het asfalt van de ‘Reverse Curb’ veranderde in ‘Reverse the Curse’ wilde het gemeentebestuur de verandering pas ongedaan maken nadat een belangrijke wedstrijd gespeeld was. Want Boston is bijgelovig. En vervuld van Ierse trots, drinkliederen, ‘St. Patrick’s Day’ en ‘leprechauns’.
In de 86 jaren die volgden na de trade van Ruth stond Boston nog vier keer in de World Series, de finale van de Major League. Ze verloren alle vier de finales. En elke keer hadden ze daar het maximale aantal van 7 wedstrijden voor nodig. Het Nederlandse gevoel over het nemen van penalties tijdens eindronden van voetbaltoernooien moet hierbij in de buurt komen. Telkens zo je best doen, maar net misgrijpen. In deze 86 jaar, ofwel de periode na Babe Ruth, stonden de Yankees 39 keer in de World Series en wonnen 26 titels. Dit zijn twee keer zoveel titels als enig ander team in het honkbal won in dat tijdsbestek.
In de loop der jaren liepen de Sox tegen allerhande vreemde nederlagen met de Yankees aan. En telkens weer werd er aan de Ruth-vloek herinnerd. Ook in de media werd de vloek veelvuldig besproken. Ook in series en films als Cheers, 50 First Dates, Lost en dus The Perfect Catch was de curse onderwerp van gesprek.
De Boston-fans werden er gek van en ze verzonnen allerhande zaken die de vloek zouden moeten opheffen, zoals het plaatsten van een pet van de Sox op de top van de Mount Everest. In 2004 hadden fans er vertrouwen in dat de vloek voor eeuwig was opgeheven. Een foutslag door Manny Ramirez kwam in het publiek terecht (Section 9, Box 95, Row AA) en ramde twee tanden uit de mond van teenager en Yankeefan Lee Gavin. Het jochie die woonde in een boerderij, die eigendom was van Babe Ruth. Dezelfde dag moesten de Yankees de zwaarste verliespartij in hun geschiedenis accepteren, een 22-0 nederlaag tegen de Cleveland Indians.
Einde van de vloek
In de American League-finale van dat jaar in oktober kwamen de teams elkaar opnieuw tegen. New York nam een 3-0 voorsprong in wedstrijden. In de vierde wedstrijd stonden de Yankees met 4-3 voor, ver in de 9de ‘inning’. Met vereende krachten wisten de ‘Bostonians’ het momentum toch om te draaien en sloeg slagman David Ortiz de laatste punten binnen. De volgende drie wedstrijden wist Boston ook te winnen. Ze werden het eerste Major League-team dat terugkwam van een 3-0 achterstand in de geschiedenis. Ze wonnen ook de aansluitende World Series tegen de St. Louis Cardinals. In 2007 wint Boston de World Series opnieuw, nu van Colorado Rockies.
De zoon van eigenaar George Steinbrenner van de Yankees was in 2007 zo boos dat de volgende quote liet optekenen: “Go anywhere in America and you won't see Red Sox hats and jackets, you'll see Yankee hats and jackets. This is a Yankee country. We're going to put the Yankees back on top and restore the universe to order.” Tegelijkertijd zijn de Yankees ook de meest gehate honkbalploeg van het land. Dat kan natuurlijk, met meer dan 250 miljoen inwoners. Mike Royko van de Chicago Tribune gaf het mooi weer: “Hating the Yankees is as American as pizza pie, unwed mothers, and cheating on your income tax.”
Wat dat betreft zijn de Yankees te vergelijken met Ajax in Nederland. Grote club, grote prestaties maar ook een grote bek!
Het shirt van Ortiz
In de Bronx in New York werd in 2008 het New Yankee Stadium gebouwd.
Het nieuwe huis voor de ‘Bronx Bombers’ was in 2009 klaar en kostte 1,3 miljard dollar en is daarmee het duurste stadion in de U.S.A. Het scheelde weinig of het stadion was niet afgeweest voor de ‘Openings Day’ op 16 april 2009.
Bouwvakker Gino Castignoli wist het bouwproces namelijk te vertragen. Hij begroef een Red Sox-shirt in het cement van de catacomben van het stadion met de verwachting een vloek over de Yankees op te kunnen roepen.
De New York Post werd getipt door collega-bouwvakkers. Op 12 april werd na 5 uur speuren op basis van de tips van de bouwvakkers met een drilboor een wit shirt met rode letters zichtbaar. Het nummer 34 van roemruchte Red Sox-slagman David Ortiz kwam te voorschijn en werd uitgebeiteld. De Yankees lijstten het shirt in en schonken het Boston om het te veilen voor het goede doel.
Boston zette het shirt direct op E-Bay. Fans van de Red Sox konden terecht op de veilingsite voor het gehavende shirt van David Ortiz. De opbrengst $ 175.000,- ging naar het Dana-Farber kankerinstituut. Dank zij de oude rivaliteit tussen de Red Sox en de Yankees.
Naast de Bambinovloek zijn er in de sportwereld meer “vloeken” bekend. Die van de Chigaco Cubs is erg leuk.
The Billy Goat Curse
Met de winst van de Red Sox in 2004 werd the Bambino’s Curse dus opgeheven. Maar er hangt nog een andere vloek boven de MLB: The Billy Goat Curse.
De laatste keer dat de Cubs in de finale om de wereldtitel stonden, en verloren, was in 1918. De tegenstander was, jawel, de Boston Red Sox.
Daarna waren de successen schaars, omdat er in Chicago namelijk ook een vloek is: The Billy Goat Curse, de vloek van Billy's geit.
Café-baas William Sianis, eigenaar van de Goat Tavern, wilde in 1945 namelijk zijn geit Sonovia mee naar het stadion, Wrigley Field, nemen, maar, het beest mocht niet binnen.
Op dat moment sprak hij de vloek uit dat de Cubs nooit meer een World Series zouden spelen. Bijgeloof of niet, sinds die tijd heeft de club nooit meer een finale behaald. Dat zelfs de club hem serieus neemt, blijkt uit het feit dat een voorzitter in 1950 heeft schriftelijk gesmeekt om de vloek ongedaan te maken. Tevergeefs.
De vloek heeft ieder jaar z'n werk weer gedaan.
NB: In de film de Blues Brothers geeft Elwood na een aanhouding zijn rijbewijs. Hierin staat een vals adres. Als de politie en later the Illinois Nazi’s na hem op zoek gaan, hebben ze het pas door: 1060 West Addison Street???....that's Wrigley Field!"
Heeft niets maken met het onderwerp maar ik vond het een leuk feitje.
De Vloek van Pete Muldoon
Na het verlies in de ijshockey-playoffs tegen de Boston Bruins werd coach Pete Muldoon ontslagen door de toenmalige eigenaar Frederic McLaughlin. Een schrijver voor de Toronto Globe and Mail, Jim Coleman, schreef toen dat Pete Muldoon de Blackhawks vervloekte door te zeggen "De Blackhawks zullen nooit eerste worden!". Dit hield lang stand, de 'Hawks wonnen in 1934, 1938 en 1961 de Stanley Cup maar ze wisten nooit hun divisie te winnen. In 1967 kwam er een einde aan de vloek. De Blackhawks werden eerste maar verloren in de halve finale van de Stanley Cup van de Toronto Maple Leafs.
In 1943 werd het verhaal van de vloek voor het eerst uitgebracht door Jim Coleman en in 1967, na de divisiewinst van de Blackhawks gaf hij toe de vloek te hebben verzonnen vanwege een writer's block. Sinds hun winst van de Stanley Cup in 1961 werden ze 14 keer eerste in hun divisie en kwamen 5 keer in de finale van de Stanley Cup. Toch wonnen ze hem nooit en hebben dus al sinds 1961 geen Stanley Cup gewonnen, er is geen enkel ander team in de NHL wat zo'n lange pauze tussen twee zeges heeft. Dit jaar wonnen ze de
Stanley Cup, ze werden wel tweede in hun divisie.
De Barilko vloek
In de finale van 1951 troffen de ijshockeyteams van de Toronto Maple Leafs en de Montreal Canadiens elkaar weer, de eerst 5 wedstrijden werden pas in overtime beslist. In de zesde wedstrijd scoorde Tod Sloan met nog 42 seconden op de klok zodat ook deze wedstrijd in overtime beslist moest worden. Bill Barilko scoorde de winnende en gaf de Leafs hun vierde titel in vijf jaar. Nog geen 4 maanden na zijn goal verdween Barilko na een vliegtuigcrash bij Timmins, Ontario.
De vloek van de Europa Cup 2
Europa Cup II is nooit door een club 2x achter elkaar gewonnen. Daar rustte volgens de kenners een vloek op. Fiorentina (‘61,’62), Atletico Madrid (‘62,’63), AC Milan (‘73,’74), Anderlecht ‘76,’77), Ajax (‘87,’88), Sampdoria (‘89,’90), Parma (‘92,’93), Arsenal (‘93,’94) en Paris Saint-Germain (‘96,’97) stonden allemaal 2x op rij in de finale en wonnen er maar een!
Overigens won Anderlecht na ‘76 wel, ‘77 niet in ‘78 wel weer de ECII finale!
De Europacup is wellicht daarom misschien afgeschaft …
Nederland: Johan Cruijffschaal en Glasbak
In Nederland hebben we geen sportvloeken, maar er rust wel een pseudovloek op het winnen van de Johan Cruijffschaal. In de veertien jaar dat er om de Johan Cruijff Schaal gestreden werd, wisten namelijk slechts twee clubs in hetzelfde jaar zowel de Johan Cruijff Schaal als de titel binnen te slepen. Of Twente dus blij is met de overwinning op Ajax (1-0) aan het begin van het seizoen?
In Nijmegen hebben NEC-supporters het over 'de vloek van de glasbak'. Nog nooit wist de Nijmeegse club te winnen in het Gelredome. Nu met de komst van
Zjordania zijn de vloek nog minimaal 3 jaar standhouden ….
Ik zal ook eens een vloek verzinnen: Ik zeg dat Vitesse pas kampioen wordt als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Die vloek zal lang duren!
