19. “Oh wat een weekend”

Het is vandaag 22 jaar geleden dat Nederland speelde tegen de USSR in de finale van het EK.

“Oh wat een Goal” en “Ja, dit is een goed stel hoor” zijn de quotes van de wedstrijd. Maar gebeurde er de andere 88 minuten?

De kwalificatie en toernooi verliepen zeker niet soepel: er was een bomincident en “een lucky” tegen Ierland. Maar een goede wedstrijd in Hamburg zorgde dat we op 21 juni het nationaal trauma kwijtraakten.

Daarna was er dus nog die finale. Velen dachten dat het beste er na de zege op West-Duitsland er wel af was. Er was driftig gefeest binnen het team en de eerste wedstrijd tegen het elftal van Lobanovsky was verloren. Het was dus vooraf geen uitgemaakte zaak dat Oranje wel even de titel zou pakken.

Het was die zaterdag niet een erg warme dag. Iedereen keek dus binnen. Om 2 uur ’s middags gingen bijna overal de winkels dicht in Nederland. Dat was uniek en nog nooit eerder gebeurd. Het was stil op straat, tot na afloop, toen ontplofte de boel buiten. In ons dorp ging iedereen naar het marktplein waar een ongekende vreugde zich van iedereen had meester gemaakt. Er was ook TT in Assen, maar iedereen keek luisterde radio, alleen de Duitsers keken naar het motorrijden.

De wedstrijd begon zaterdagmiddag om half vier en Nederland speelde met de volgende 11 namen: Van Breukelen, R. Koeman, Van Aerle, Rijkaard, Van Tiggelen, Wouters, Mühren, Vanenburg, E. Koeman, Gullit, Van Basten. Er werd niet door Nederland gewisseld.
Wouters en Van Aerle kregen geel van scheidsrechter Michel Vautrot uit Frankrijk.

De USSR speelde met Dasajev, Mikhailichenko, Demianenko , Khidiatullin, Rats, Aleinikov, Litovchenko, Zavarov, Protasov (71' Pasulko), Belanov, Gotsmanov (68' Baltacha). Er zitten nu nog steeds bekende namen tussen. Er waren 72.300 toeschouwers.

De wedstrijd terugzien is niet eenvoudig. Hij is traag, langzaam en er mocht nog gewoon teruggespeeld worden op de keeper. In onze herinnering was het een geweldigde wedstrijd maar de eerlijkheid gebied te zeggen 8/9 van de wedstrijd doorsnee was. De Duitsters zullen hem waarschijnlijk helemaal niet goed gevonden hebben.
Maar wat maakt dat uit. Dat weet en herinnert niemand meer.

Ook was het een redelijk gelijk opgaande wedstrijd, de USSR werk zeker niet van de mat geveegd. Geen goede wedstrijd dus maar wel spannend.
Van Breukelen stopte de strafschop van Belanov (“Hij kende hem dus echt!”) en Belanov schoot ook nog eens op de paal. Geen rode kaarten, er werd sowieso op dit EK niemand uit het veld gestuurd. Twee goals en dus werd Nederland dus Eurpopees kampioen, exact 20 jaar na dat het de finale met 1-3 van Argentinie had verloren.

Op zondag 26 juni stond de tijd weer even stil in Nederland. Het team van Rinus Michels vloog van Munchen naar Eindhoven en stapte vervolgens in de bus om via de A2 naar Amsterdam te rijden. Van die busrit werd live op TV uitgezonden. De busrit vanuit Eindhoven naar Amsterdam werd soms stapvoets gedaan want overal stonden heel veel enthousiaste mensen langs de klant. Er was zelfs een socioloog in de studio het uitbundige gedrag van de landgenoten verklaarde. Het was een ware triomftocht waarbij verkeersregels niet meer ter zake deden. In Amsterdam aangekomen werd de triomftocht voortgezet per rondvaartboot over de grachten. Dat leverde onvergetelijke beelden op van veel mensen bovenop “zinkende woonboten” of zwemmend in de grachten.

Bij de huldiging zong Gullit “Rinus bedankt” en Andre Hazes: “Wij houden van Oranje” En op de viadukten langs de grens hingen spandoeken met de tekst 'Sie fahren in das land des europameisters'. Of er verder nog iets gebeurde in de wereld? Geen idee!

Wat een weekend!! Doe er maar over 3 weken nog zo een.